Czaplicki Józef

Właściwie Izydor Kurc, urodzony w 1911 r. w Wiedniu, pułkownik, wpływowy funkcjonariusz bezpieki, zbrodniarz stalinowski.

W kwestionariuszach podawał miejsce urodzenia: Łódź. Imiona rodziców zmieniono, odpowiednio, z Hereksa na Henryka, i z Sary na Stefanię. Członek Komunistycznej Partii Polski, Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, absolwent kursu NKWD w mieście Gorki w 1941 r.

Od lutego 1942 do grudnia 1943 r. sowiecki partyzant II Oddzielnej Partyzanckiej Kletmańskiej (lasy briańskie), pseudonim „Sasza”, odznaczony orderem „Czerwonego Sztandaru” i „Czerwonej Gwiazdy”. Od kwietnia do lipca 1944 r. w Polskim Samodzielnym Batalionie Specjalnym, polskim tylko z nazwy, gdyż była to sowiecka jednostka dowodzona przez komunistę ppłk. Henryka Toruńczyka, która walczyła nie tylko z Niemcami, ale także z polskim podziemiem. Batalion, wzorowany na NKWD, a zarządzany i szkolony przez Sowietów, stanowił zalążek późniejszej „polskiej” bezpieki – Resortu Bezpieczeństwa Publicznego przy komunistycznym Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego. Do obowiązków Kurca (Czaplickiego) należało wykładanie taktyki partyzanckiej.

Karierę rozpoczął w sierpniu 1944 r., w Lublinie, później kontynuował ją w Warszawie (Grupa Operacyjna, Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego) i Łodzi (WUBP, szef kontrwywiadu).

Potem w centrali Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie przez lata piastował szereg kluczowych stanowisk:

• zastępcy dyrektora Departamentu I (kontrwywiad),
• dyrektora Departamentu III (walka z podziemiem zbrojnym),
• dyrektora Departamentu VII (wywiad zagraniczny).

W latach 1955–1956 dyrektor Departamentu I Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego, a w latach 1956–1957 zastępca dyrektora Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Zwolniony w 1957 r. Do jego podstawowych zadań należało prześladowanie działaczy Polskiego Państwa Podziemnego i żołnierzy Armii Krajowej, stąd nazywany Akowerem.

Zmarł w 1985 r. w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym.

Stanisław Płużański