Hibner (Hübner)Juliusz

Właściwie Dawid Szwarc, urodzony w 1912 r. w Grzymałowie, uczestnik wojny domowej w Hiszpanii, generał brygady, dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Wojsk Wewnętrznych, fizyk, zbrodniarz stalinowski.

Urodził się w niezamożnej rodzinie żydowskiego sklepikarza i najemnego robotnika; jego ojciec w 1920 r. opowiedział się po stronie bolszewików. Juliusz w 1931 r. ukończył III Państwowe Gimnazjum w Tarnopolu i wstąpił do Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Ukrainy, potem była „dorosła” Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy i Komunistyczna Partia Polski. Był więziony za antypolską działalność.

Walczył podczas wojny w Hiszpanii, będąc jednocześnie komisarzem politycznym. Od 1941 r. służył w Armii Czerwonej, w sierpniu 1943 skierowany, w stopniu kapitana, do 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki jako zastępca dowódcy Pułku ds. Politycznych. Po bitwie pod Lenino uznany za zaginionego i „pośmiertnie” uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego. W rzeczywistości został ranny w obie nogi i – długo nierozpoznany – był leczony w szpitalu wojskowym. Wrócił jako dowódca pułku – podpułkownik, przechodząc szlak bojowy 2 Armii Wojska Polskiego. Słuchacz Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie, następnie na stanowiskach dowódczych. Zastępca dowódcy (wrzesień 1946), a następnie dowódca (kwiecień 1949) Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Od kwietnia 1951 r. dowódca Wojsk Wewnętrznych. Utrwalał władzę „ludową”, walcząc z antykomunistycznym podziemiem, stosując represje również wobec działaczy politycznych i ludności cywilnej, dopuszczając się wielu zbrodni. Od 1956 r. podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych nadzorujący Wojska Wewnętrzne. Od 1959 r. w stanie spoczynku. Po uzyskaniu stopnia doktora nauk fizycznych pracował w Instytucie Badań Jądrowych w Świerku. Autor traktatu filozoficznego O rozstrzygalności dwóch nierozstrzygalnych kontrowersji (Wydawnictwo Literackie, 1987). Wykłady z fizyki jądrowej prowadził na wyższych uczelniach w Paryżu. W 1988 r. wystąpił z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Zmarł w 1994 r. w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Stanisław Płużański