Michniewicz Aleksander

Urodzony w 1896 r. w Brańszczyku (pow. Łomża), pułkownik, prezes Najwyższego Sądu Wojskowego.

Pochodził z rodziny chłopskiej. W latach 1915-1918 służył w armii carskiej, potem – do 1921 r. – w armii bolszewickiej. W tym czasie członek Sądu Wojskowego Armii Czerwonej. Po demobilizacji był początkowo sędzią w Żytomierzu, a następnie prezesem sądu w Szepietówce. Przez dwa kolejne lata dyrektor sowchozu w Lityniu. Absolwent Szkoły Prawniczej w Charkowie, Kawaleryjskiej Szkoły Oficerskiej i Wyższego Wojskowego Kursu Prawniczego w Moskwie. W latach 30. powrócił do Armii Czerwonej, członek Sądu Wojskowego, którego w latach 1935–1939 był prezesem. Członek WKP(b), późniejszej Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. W czasie wojny dalej w aparacie sprawiedliwości ZSRS.

W marcu 1944 r. skierowany do Ludowego Wojska Polskiego, został zastępcą prezesa Sądu Polowego 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRS. Od sierpnia 1944 r. był prezesem Sądu Wojskowego 1 Armii WP, by już w czerwcu 1945 r. zostać wiceprezesem, a po pięciu miesiącach prezesem Najwyższego Sądu Wojskowego. Sędzia – pułkownik Michniewicz, miał na swoim sumieniu wiele wykonanych wyroków śmierci na AK-owcach. W 1947 r., tak jak jego podwładny, wiceprezes NSW Jan Mastalerz, odwołany do ZSRS.

Na odchodne 21 marca 1947 r. Marian Spychalski (minister obrony narodowej) i Michał Żymierski (marszałek Polski) wystosowali list z podziękowaniami: Prezes Najwyższego Sądu Wojskowego, płk Michniewicz Aleksander i I-szy wiceprezes tegoż Sądu, płk Mastalerz Jan, przez przeciąg 3 lat sprawowali odpowiedzialne i kierownicze funkcje w organach wojskowych wymiaru sprawiedliwości.

W trudnym okresie wojennym, przy braku dostatecznej liczby kwalifikowanych kadr, potrafili oni należycie zorganizować sądownictwo wojskowe, czyniąc zeń sprawny instrument utrzymania ładu i dyscypliny w wojsku.

W latach powojennych przyczynili się do wyszkolenia kadr młodych sędziów i prokuratorów wojskowych, przez co umożliwili wykonanie poruczonych sądownictwu wojskowemu zadań w zakresie ścigania osób cywilnych, winnych popełniania przestępstw przeciw ustrojowi i bezpieczeństwu Państwa.

Pułkownik Michniewicz Aleksander i pułkownik Mastalerz Jan wykazali w swej pracy wiele ofiarności i włożyli dużo wysiłku dla zorganizowania i utrzymania sprawności wojskowego wymiaru sprawiedliwości. Swoim ze wszech miar godnym, poważnym i sumiennym stosunkiem do służby i pracy służyli wzorem dla podwładnych im oficerów.

Brak dalszych informacji o jego losach.

Stanisław Płużański