Milewski Mirosław

Urodzony w 1928 r. w Lipsku nad Biebrzą, generał dywizji Służby Bezpieczeństwa, członek Biura Politycznego i sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Pracę w bezpiece rozpoczął jako 16-letni chłopak, w 1944 r. Karierę polityczną Milewski zaczynał w Polskiej Partii Robotniczej, by później – naturalną koleją rzeczy tego typu ludzi – znaleźć się w PZPR. W latach 1980–85 był członkiem Biura Politycznego, a od lipca 1981 r. do maja 1985 r. sekretarzem KC. Odpowiadał za milicję. Generałem brygady został w 1971 r., a generałem dywizji w roku 1979. Od 1958 r. zatrudniony w centrali Ministerstwa Spraw Wewnętrznych jako wicedyrektor, potem dyrektor departamentu. Między październikiem 1980 a lipcem 1981 r. w imieniu klasy robotniczej (z wykształcenia był inżynierem rolnikiem) sprawował funkcję ministra spraw wewnętrznych (zastąpił go gen. Kiszczak). Resortem faktycznie kierował już wcześniej – od początku lat 70. Współpracował ze służbami radzieckimi, czego dowodem jest fakt, iż w 1980 r. zawiózł do Moskwy szefowi KGB Andropowowi listę osób przewidzianych do internowania po wprowadzeniu stanu wojennego.

W książce „bohatera PRL” Edwarda Gierka Przerwana Dekada czytamy o ówczesnym szefie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Stanisławie Kowalczyku: Stał się on tylko malowanym ministrem, któremu się tylko wydawało, że pełni tę funkcję. Resortem zaczął rządzić Milewski, on też dawał Kowalczykowi tylko te informacje, które miały trafić na jego ręce.

Milewski był bez wątpienia jedną z najbardziej wpływowych osób na szczytach władzy komunistycznej. Jego nazwisko pojawia w kontekście zabójstwa księdza Popiełuszki, ale również Grzegorza Przemyka, wprowadzenia stanu wojennego (opowiadał się za twardą rozprawą z Solidarnością; w tej sprawie zeznawał w III RP w charakterze świadka przed komisją odpowiedzialności konstytucyjnej), i afery „Żelazo”, ujawnionej niedługo przed śmiercią kapelana Solidarności. Przypomnijmy, że afera ta dotyczyła zrabowania przez politycznych gangsterów (funkcjonariuszy wywiadu PRL-owskiego, kierowanego przez Milewskiego) i zawodowych gangsterów ze świata przestępczego w latach 60. i 70. dużych ilości złota i kamieni szlachetnych z „imperialistycznego” wówczas Zachodu. Towarzyszyły temu napady i morderstwa.

W połowie 1985 r. Milewski został za to usunięty z partii, a w 1990 r. trafił na krótko do aresztu. Generałowi i sześciu innym osobom (gangsterom z obu grup) zarzucono korupcję na wielką skalę przez przyjmowanie korzyści majątkowych. Dokumenty w tej sprawie zostały jednak zniszczone (przez pogrobowców PRL), a śledztwo – z powodu przedawnienia – umorzone (przez prokuratora III RP).

W III RP Milewski został oskarżony o to, że jako funkcjonariusz Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku w marcu 1947 r. bezprawnie aresztował żołnierza Armii Krajowej Czesława Burzyńskiego i wydał go NKWD. Milewski osadził Burzyńskiego w areszcie białostockiego Urzędu Bezpieczeństwa. Jeszcze w marcu 1947 r. powiedział Burzyńskiemu, żeby się pakował, bo wychodzi na wolność. Wsadził go jednak do samochodu wypełnionego sowieckimi żołnierzami, którzy wywieźli go na Wschód. Burzyński został uwięziony w areszcie NKWD w Mińsku i był tam sądzony za działalność przeciwko Związkowi Sowieckiemu, zdradę sowieckiego państwa, dokonanie aktu terrorystycznego i... nielegalne przekroczenie granicy, co było zarzutem najbardziej absurdalnym. Burzyńskiego skazano początkowo na karę śmierci, zamienioną następnie na 20 lat zesłania do robót katorżniczych. Po śmierci Stalina, w 1954 r., napisał skargę, informując o swoim bezpodstawnym aresztowaniu i skazaniu. Sowieci wypuścili go na wolność dopiero w 1957 r. (po 11 latach ciężkich robót w kopalni węgla w Workucie został inwalidą I grupy).

Rok później jego prześladowca Mirosław Milewski był już w centrali Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Wobec zniszczenia większości akt z okresu późniejszej działalności gen. Milewskiego wątpliwe jest, że dowiemy się, jaką faktycznie rolę pełnił on w kierowniczym aparacie partyjnym, państwowym i bezpieczniackim, w jakich sprawach uczestniczył i jaki ma związek z zabójstwem księdza Jerzego Popiełuszki.

Mirosław Milewski zmarł w lutym 2008 r. Warszawie.

Stanisław Płużański