Notkowski Mieczysław

Urodzony w 1924 roku w Kowlu, podpułkownik, oficer Informacji Wojskowej.

Podczas wojny w ZSRS. W Ludowym Wojsku Polskim od września 1944 roku jako tłumacz w Głównym Zarządzie Informacji, następnie jako oficer IW w Poznaniu. W latach 1951-1954 starszy oficer śledczy i zastępca szefa Oddziału Śledczego (Zarządu IV) w GZI. W latach 1955-1956 na kursie kontrwywiadu w ZSRS. W listopadzie 1956 roku zwolniony do rezerwy. 28 marca 1959 roku skazany na trzy lata więzienia za bezprawne działania śledcze. 30 marca 1960 roku rozkazem MON nr 110 zdegradowany do stopnia szeregowca.

Komisja Mazura zapisała:

„NOTKOWSKI Mieczysław, ppłk rez., oficer śledczy do spraw szczególnej wagi w GZI (maj 1950 - styczeń 1959), z-ca szefa Zarządu Śledczego GZI (styczeń 1951 - lipiec 1955), oficer Informacji od 1945 r., członek partii, ponosi odpowiedzialność w takim samym zakresie jak Kochan, którego był zastępcą i aktywnym pomocnikiem, z tym że nie brał udziału w sprawie „zamojsko-lubelskiej”, natomiast ma wybitny wkład w sprawę „spisku wojskowego” wraz ze wszystkimi jej „odpryskami”. Komisja nie posiada danych co do bicia przez Notkowskiego osobiście. Natomiast kierował śledztwem lub nadzorował je przy użyciu „konwejera” z całym asortymentem przestępnych środków. Aktywny był szczególnie przy tzw. konfrontacjach, które były z góry wyreżyserowane i wieńczyły śledztwo prowadzone przestępnymi metodami.

Odpowiedzialny ponadto za warunki bytowe i higieniczne więźniów oraz za karcer. Tolerował wymuszanie fałszywych zeznań, ukrywał fakty odwołania ich (np. w sprawie gen. Hermana własnoręcznie usunął dowody, co wykryło się w 1956 r. - vide k. 85 akt sprawdzających). Zatajał łamanie praworządności jeszcze w 1954 r. (np. zabraniał oficerom Informacji udzielać wyjaśnień prokuratorowi kpt. Wiąckowi co do metod i faktów z ub. okresu)”.

Stanisław Płużański