Pietrzak Tadeusz

Urodzony w 1926 roku w Duranowie koło Sochaczewa, generał brygady Wojska Polskiego, wiceminister spraw wewnętrznych PRL.

Podczas II wojny światowej walczył w szeregach Gwardii Ludowej, a następnie Armii Ludowej. Od 1942 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1945 roku służył w Milicji Obywatelskiej. Zwalczał wówczas powojenne podziemie antykomunistyczne.

Tadeusz Pietrzak to zastępca szefa zbrodniczej Informacji Wojskowej, a potem Wojskowej Służby Wewnętrznej, dowódca wojsk wewnętrznych - nadzorował Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, komendant główny Milicji Obywatelskiej (1965-1971), wiceminister spraw wewnętrznych (1968-1978). W strukturach partyjnych również był znaczącą postacią. W latach 1968-1975 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR, w latach 1975-1980 członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. W grudniu 1970 roku uczestniczył w naradzie w gabinecie I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki, podczas której podjęto decyzję o użyciu broni wobec protestujących na Wybrzeżu.

W latach 1978-1983 ambasador PRL w Budapeszcie. Jednocześnie był doktorem nauk politycznych w Instytucie Nauk Społeczno-Ekonomicznych Politechniki Warszawskiej (1968-1978), autorem książek o komunistycznej partyzantce.

W III RP Tadeusz Pietrzak był przewodniczącym Krajowej Rady Żołnierzy Armii Ludowej przy Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych.

Jego zdegradowania do stopnia szeregowca i odebrania odznaczeń państwowych, w tym Orderu Virtuti Militari domaga się Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. W apelu żołnierze NSZ przypomnieli, że Tadeusz Pietrzak brał udział w zamordowaniu we wrześniu 1946 roku 30 żołnierzy podziemia antykomunistycznego z oddziału kapitana Henryka Flame, ps. „Bartek”.

Zmarł 10 marca 2014 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Stanisław Płużański

zobacz też:

źródło: Fundacja Łączka