Siwicki Florian

Urodzony w 1925 roku w Łucku, generał armii WP, minister obrony narodowej PRL.

Jego ojciec został zamordowany przez NKWD w 1940 roku. On wraz z matką został deportowany w okolice Archangielska. W 1942 roku powołany do Armii Czerwonej. Od 1943 roku w Ludowym Wojsku Polskim. 22 maja 1945 roku rozpoczął zawodową służbę wojskową. Od 5 maja 1948 roku działacz Polskiej Partii Robotniczej i następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Od 8 listopada 1952 do 8 stycznia 1954 był szefem Wydziału Szkolenia i Kursów Oficerskich Piechoty Zarządu Szkół Oficerskich w Głównym Zarządzie Wyszkolenia Bojowego, od 7 grudnia 1956 do 31 października 1957 dowódcą 5 Dywizji Piechoty, następnie od 22 grudnia 1956 do 15 marca 1961 dowódcą 3 Dywizji Piechoty.

W życiorysie z 29 października 1953 podał, że w czasie od 1945 do 1946 uczestniczył w likwidowaniu oddziału Józefa Kurasia, ps. „Ogień”.

Do marca 1961 funkcjonował jako członek Komitetu Politycznego i Komisji Kontroli Partyjnej PZPR w Warszawskim Okręgu Wojskowym. Od 15 kwietnia 1961 do 31 grudnia 1963 był attaché wojskowym lotniczym i morskim przy ambasadzie PRL w Chińskiej Republice Ludowej. Od 1964 do 1965 dowódca 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej i innych związków taktycznych. Od 13 stycznia 1966 był szefem sztabu – zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego, a od 11 kwietnia 1968 do 18 maja 1971 dowódcą ŚOW. W 1968 roku dowodził Śląskim Okręgiem Wojskowym, biorąc udział w operacji „Dunaj\", czyli w zbrojnej inwazji na Czechosłowację. Od 12 grudnia 1971 do stycznia 1990 członek KC PZPR. Od 28 października 1981 do 3 lipca 1986 zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, a 3 lipca 1986 do 29 stycznia 1990 członek Biura Politycznego KC PZPR. Od 21 maja 1971 do 12 stycznia 1973 I zastępca Szefa Sztabu Generalnego WP, od 13 stycznia 1973 do 21 listopada 1983 szef Sztabu Generalnego WP i wiceminister obrony narodowej. W latach 1965–1967 był prezesem klubu sportowego Śląsk Wrocław. Poseł na Sejm PRL w latach 1976–1989.

Siwicki to jeden z autorów stanu wojennego, a w samym stanie wojennym – członek WRON, szef Sztabu Generalnego, w latach 1983–1990 szef MON. Na Siwickim ciąży także odpowiedzialność za sprawę „Jesień 82\". Polegała ona na powoływaniu wytypowanych przez SB działaczy Solidarności na fikcyjne ćwiczenia wojskowe na przełomie 1982/1983. Opozycjoniści spędzili trzy zimowe miesiące na poligonie w Chełmnie, zmuszeni do spania w namiotach i wykonywania różnych absurdalnych zadań, np. kopania nikomu niepotrzebnych rowów. Celem było odizolowanie politycznych przeciwników.  Od 22 listopada 1983 do 6 lipca 1990 Minister Obrony Narodowej w rządach Wojciecha Jaruzelskiego, Zbigniewa Messnera, Mieczysława Rakowskiego i Tadeusza Mazowieckiego. W wojsku od 27 września 1984 był generałem armii.  W kadencji 1985–1990 wiceprezes Rady Naczelnej ZBoWiD. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. W latach 80 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Głównej Przyjaciół Harcerstwa. Od 1991 w stanie spoczynku.

W marcu 2006 roku Główna Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu IPN postawiła go w stan oskarżenia za popełnienie zbrodni komunistycznej polegającej na uczestnictwie w zorganizowanym związku przestępczym o charakterze zbrojnym mającym na celu popełnianie przestępstw Dnia 14 września 2009 Sąd Okręgowy w Warszawie zawiesił postępowanie wobec oskarżonego z uwagi stan zdrowia. W 2012 roku rozpoczął się jego proces w sprawie akcji „Jesień 82”, w listopadzie 2012 roku Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie uznał jednak, że Siwicki jest zbyt chory, by go osądzić.

Zmarł 11 marca 2013 roku w Warszawie. Jego pogrzeb na Wojskowych Powązkach w Warszawie odbył się z udziałem kompanii reprezentacyjnej WP. O śmierci Siwickiego poinformował minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak. MON zadbało o uroczystą oprawę pogrzebu.  W świeckiej uroczystości pogrzebowej uczestniczył – w imieniu MON – Janusz Onyszkiewicz. Na stronach wspomnianego Klubu Generałów można było przeczytać, że „Onyszkiewicz, w imieniu obecnego Ministra Obrony Narodowej Tomasza Siemoniaka i prezydenta RP Bronisława Komorowskiego złożył kondolencje na ręce rodziny zmarłego oraz przypomniał bardzo owocną współpracę, jaka miała miejsce w 1990 roku między ówczesnym ministrem obrony narodowej gen. armii Florianem Siwickim a nowymi cywilnymi wiceministrami, którymi zostali – występujący – Janusz Onyszkiewicz i obecny Prezydent RP Bronisław Komorowski"

Stanisław Płużański

zobacz też: Józef Kuraś