Świetlik Konrad

Urodzony w 1911 roku we wsi Koliubiakino (gubernia moskiewska), generał brygady WP, wiceminister bezpieczeństwa publicznego, członek KC PZPR.

Syn robotnika emigranta z Warszawy. Powrócił do Warszawy w 1919 roku. Po ukończeniu ogrodniczej szkoły zawodowej pracował w zawodzie. W 1933 roku odbył służbę wojskową w 35 pułku piechoty. Od 1931 roku członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, a od 1935 roku Komunistycznej Partii Polski. W kampanii wrześniowej walczył jako szeregowy, potem pracował na Białostocczyźnie w leśnictwie. Od 1941 roku przebywał w ZSRR.

W 1941 roku był słuchaczem kursu NKWD w mieście Gorki. W 1943 roku wstąpił do 1 Dywizji Piechoty i został oficerem oświatowym 3 pułku piechoty. Uczestnik bitwy pod Lenino. Jego kariera politruka rozwinęła się: w 1944 roku został zastępcą dowódcy 4 Zapasowego Pułku Piechoty do spraw polityczno-wychowawczych, później zastępcą dowódcy 1 Dywizji Piechoty, a w lipcu tego roku szefem Zarządu Polityczno-Wychowawczego 1 Armii Wojska Polskiego. Współpracował z płk Piotrem Jaroszewiczem, zastępcą dowódcy armii do spraw polityczno-wychowawczych.

Brał udział w walkach o warszawską Pragę. Od lipca do listopada 1945 roku był zastępcą dowódcy Wojsk Lotniczych - oczywiście do spraw polityczno-wychowawczych, a od grudnia 1945 roku do listopada 1946 roku szefem Głównego Zarządu Politycznego WP.

14 grudnia 1945 roku awansowany na generała brygady – był wówczas najmłodszym generałem w ludowej armii.

W latach 1946–1948 dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W latach 1948–1959 członek Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, a od 1949 roku także członek Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR, nadzorującej aparat represji.

Od 1 sierpnia 1948 roku do 30 listopada 1954 roku był wiceministrem Bezpieczeństwa Publicznego. Później do 1958 roku wiceminister Spraw Wewnętrznych. Przeniesiony do rezerwy ukończył studia historyczne i ekonomikę rolnictwa. Od 1970 roku w stanie spoczynku.

Był odznaczony m.in. Orderem Krzyża Grunwaldu II i III klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych i Medalem \"Za udział w walkach w obronie władzy ludowej\".

Zmarł w 1998 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Stanisław Płużański