Gąska Aleksander

ur. 8 lutego 1903 r. w Grabówku (pow. Maków Mazowiecki).

W latach 1924 – 1926 żołnierz 13 Pułku Piechoty w Pułtusku. Zatrzymany przez UB 24 grudnia 1947 r. pod zarzutem współpracy z oddziałem Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Według aktu oskarżenia we wrześniu 1947 r. udzielił w swoim domu schronienia 9 żołnierzom, natomiast 30 listopada 1947 r. sprowadził lekarza do rannego żołnierza o pseud. „Mazur”.

Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie skazany na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Zmarł 20 lipca 1948 r. w więzieniu karno-śledczym nr III (przy ul. 11 listopada) w Warszawie.

Postanowieniem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z 13 lipca 1998 r. wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 10 maja 1948 r. został unieważniony.

Szczątki Aleksandra Gąski zostały odnalezione przez zespół IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka 2 lipca 2015 r. w kwaterze 45N Cmentarza Bródnowskiego w Warszawie.

9 czerwca 2016 roku, podczas uroczystości w Pałacu Prezydenckim, Instytut Pamięci Narodowej ogłosił, że ustalono tożsamość Aleksandra Gąski. Notę potwierdzającą identyfikację odebrał Zbigniew Gąska, jego wnuk.

źródło: www.poszukiwania.ipn.gov.pl