Jezierski Zygmunt

pseud. „Jastrząb”, „Orzeł”, ur. 27 lipca 1925 r. w Mrozach (pow. Mińsk Mazowiecki), por. NSZ.

W roku 1944 wstąpił do NSZ. W styczniu 1945 r. został powołany do służby w wojsku, skąd zdezerterował i wstąpił do oddziału poakowskiego w Obwodzie Mińsk Mazowiecki . We wrześniu 1945 r. ujawnił się przed komisją PUBP w Mińsku Mazowieckim, powrócił jednak do konspiracji. Jesienią 1945 r. wstąpił do oddziału NSZ pod dowództwem por. Zdzisława Wiewióry vel Wiewiórskiego, pseud. „Vis”.

W trakcie amnestii ujawnił się w kwietniu 1947 r. przed PUBP w Mińsku Mazowieckim. Jesienią tego roku aresztowany, zdołał uciec.

W marcu 1948 r. stanął na czele kilkunastoosobowego oddziału NSZ podległego komendantowi samodzielnego Rejonu NSZ Mrozy Mieczysławowi Gadomskiemu „Niedźwiadkowi”. Przeprowadził wiele akcji skierowanych przeciwko funkcjonariuszom resortu bezpieczeństwa oraz miejscowej administracji. 3 czerwca 1948 r. w Grodzisku-Kolonii k. Mrozów oddział „Orła” został okrążony i rozbity przez grupę operacyjną żołnierzy KBW oraz funkcjonariuszy UB i MO. Rannemu w rękę Zygmuntowi Jezierskiemu udało się wydostać z zasadzki, ukrywał się na terenie powiatu mińskiego oraz w Sulejówku.

Zatrzymany 19 stycznia 1949 r. w Łodzi. Skazany na karę śmierci. Zamordowany 27 sierpnia 1949 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.

Szczątki por. Zygmunta Jezierskiego zostały odnalezione przez zespół IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka 24 maja 2013 r. w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

9 czerwca 2016 roku, podczas uroczystości w Pałacu Prezydenckim, Instytut Pamięci Narodowej ogłosił, że ustalono tożsamość Zygmunta Jezierskiego. Notę potwierdzającą identyfikację odebrała Maria Aniszewska, jego siostrzenica.